மெத்தை.....

ஒரு முறை மட்டுமே
உறங்கக் கூடிய
மெத்தை..
அது தான் கடவுள்
அதிக நாட்கள்
உறங்குவதற்கு
அனுமதித்தானோ....?

நாம் எண்ண முடியாத
அந்த நாட்களை
நம் உறவுகள்
எண்ணின நமக்காகவே

கனவுகள் காணத்
துடித்த காலம்
அந்த மெத்தையில்
உறங்கிய காலம்

கனவையே மறக்க
வைத்தது
நான் வாழ்ந்த
உலகம்

என்றென்றும் நன்றி
சொல்வேன் அந்த
மெத்தைக்கும்
அந்த சுகத்தைத்
தருவித்த
அன்னைக்கும்......

எதைப் பற்றி எழுதி இருக்கிறேன் என்று புரிகிறதா? புரிந்தால் சொல்லுங்க. புரியாட்டியும் சொல்லுங்க. பின்னூட்டலில் சொல்கிறேன்.

பி.கு: நன்றி சசீ அண்ணா. உங்கள கவிதையை வாசித்த பின்னர் தோன்றியதாலேயே எழுதினேன்.